Nazwa Revival (odrodzenie) doskonale odzwierciedla muzykę tej grupy. To kolejny trójmiejski zespół, który inspiruje się amerykańskim hard rockiem sprzed trzydziestu lat. W ich przypadku dochodzą jeszcze elementy grungowe, a nawet późnych lat 90 i klimatów w stylu Foo Fighters czy Kyuss. Tak jak w przypadku recenzowanego niedawno materiału Lady Killer, także Revival ma wyjątkowe szczęście do wokalisty, który odwala kawał bardzo dobrej roboty. W takiej muzyce dobry gardłowy to podstawa i tyle.
To co wyróżnia Revival, to polskojęzyczne teksty, które nie są czymś oczywistym w tego typu klimatach. Nie od dziś wiadomo, że nasz język nie jest prosty dla muzyków, ale zespół w tej kwestii wychodzi obronną ręką. Sprawia to, że przy słuchaniu mogą się nasunąć skojarzenia z takimi rodzimymi kapelami jak IRA, a nawet Illusion czy Coma. No i od razu robi się swojsko i wiadomo bez problemu co autor miał na myśli. Z kolei od strony muzycznej jest Ameryka pełną gębą i wszystko to, co hard rock ma najlepszego do zaoferowania. Revival umiejętnie łączy dzikość i parcie do przodu perkusji z melodyjnością. Riffy i solówki gitarzystów nie są skomplikowane, co trzeba im tylko zaliczyć na plus. Czasami może jest aż za prosto i za krótko, bo żaden numer na płycie nie przekracza czterech minut, a wszystkie osiem piosenek zamyka się w zaledwie 26 minutach, ale specjalnie mnie to nie razi. Przecież lepiej czuć niedosyt niż przesyt. Zresztą pierwsze materiały wielu zespołów charakteryzują się pewną pierwotnością i kolejne wydawnictwa pokazują ewolucję podejścia do granej muzyki i rozwój umiejętności kompozycyjnych. Dlatego też o Revival jestem spokojny, ich fundamenty oparte są na solidnym gruncie, jest z nimi naprawdę dobrze, a przy takich warunkach może być tylko lepiej.
skład:
Wojciech Rzeszutek – wokal
Filip Cackowski – gitara
Dawid Weber – gitara
Kamil Pietrzyński – gitara basowa
Maciej Buczeń – perkusja
1. Śmierdzisz niczym pieniądz
2. Konfuzja
3. Nigdy lepiej
4. Król
5. Obłęd
6. Drogowskaz
7. Mur z miliona i jednej cegły
8. Brodaty